Kuzeydoğu Amerikan mutfağı genelde New England bölgesi mutfağı olarak adlandırılır. Koloni döneminde İngiltere’den ilk göçmenlerin yerleştiği New England bölgesi Connecticut, Maine, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island ve Vermont olmak üzere toplam 6 eyaleti kapsar. Günümüzde New England mutfağında önemli bir yere sahip olan deniz tarağı çorbası (clam chowder), fırında fasülye (baked beans), elmalı turta, fırında hindi, bezelye püresi (pease porridge), buharda pişirilen muhallebi (steamed pudding) İngiliz mutfağından New England bölgesine taşınmış tatlardır.
New England bölgesi mutfağı koloni döneminden limanları ve gelişmiş balıkçılık endüstrisinin varlığıyla şekillenmiş bir mutfaktır. Süt ürünleri ve deniz ürünleri bu bölgenin mutfağında önemli bir yere sahiptir. Bu bölgeye koloni dönemlerinden itibaren yerleşen muhafazakar protestan hacılar arasında pişirme tekniği olarak yağda kızartma yerine fırınlamanın tercih edilmiştir. Turta, börek, hindi ve fasulye gibi pek çok gıda için pişirme yöntemi olarak fırınlama yöntemi kullanılmaktadır. Akçaağaç ve kızılcık şurubunun önemli bir yere sahip olduğu New England mutfağında patates, çekilmiş toz karabiber, maydanoz, sarımsak, ada çayı bitkisi çokça kullanılır.
Nüfusun artması ve diğer kültürlerle etkileşim sonucunda pirinç, Karayip mutfağına özgü bazı baharatlar, muskat ve İtalyan mutfağından bazı diğer gıdalar da New England mutfağında kullanılmaktadır. Süt ürünlerinin ön planda olduğu bu mutfakta yemeklerde krema yaygın bie şekilde kullanılırken, en çok tercih edilen pişirme yöntemleri buharda pişirme, hafif ateşte kaynatma ve fırınlamadır. Yabani hindi, sakız kabağı, mısır, yerel fasülye, ayçiçeği bölgeye özgü diğer mutfak ürünleridir. Süt, iri taneli mısır unu, yumurta, pekmezin güveçte uzun saatler pişirilmesiyle elde edilen Indian Pudding (Amerika Yerlileri/Kızılderili Pudingi), Johnnycake adı verilen gözleme türündeki mısır çöreği, mısır ekmeği, akçaağaç ve kızılcık şurubu Algonkiyen mutfağı ve New England’ın güney bölgesinden bu mutfağa geçmiş önemli tatlardır.
New England bölgesinin mutfağı koloni döneminden itibaren farklı kültürlerin buluşmasıyla kendine has bir kimlik kazanmıştır. 1620 yılında bölgeye İngiltere’nin doğusundan gelip Kuzey Amerika anakarasına yerleşen ve tarihte Pilgrim-hacılar olarak bilinen İngiliz muhafazakar protestan göçmenler kendi mutfaklarına özgü pişirme tekniklerinin yanı sıra, gıda depolama ve saklama konusundaki bilgilerini de yeni yurtlarına taşımış, bu bilgilerini Wampanoag adı verilen bölge yerlileriyle paylaşmışlardır. Ek olarak İngiliz mutfağına has geleneksel tatlarla beraber; ördek, kaz, kuzu, işlenmiş domuz eti, domuz pastırması gibi ürün ve gıdaları bölge yerlilerine tanıtmışlardır.
Karşılıklı kültür etkileşimi bununla kalmamış, Wampanoag yerlileri göçmenlere kendi yemek kültürlerinde kullandıkları kestane, yer kirazı, yer elması, kayın kozalağı, ceviz, fasülye, flint corn adı verilen renkli mısır, çeşitli kabak türlerini ve Sagamite ve Nasaump (Mısır ve çeşitli yemişlerle yapılan güveç türleri) gibi yeni tarifleri tanıtmışlardır. Ayrıca yine yerlilerden öğrenilen sıcak külde pişirme, Johhnycake adı verilen mısır ekmeği, Ash cake adı verilen lahana yaprakları içinde külde pişirilen bir tür mısır ekmeği, Bannock adı verilen arpa ve yulaf ekmeği zamanla göçmenlerin kahvaltılarında önemli bir yere sahip oluşturmuştur.
Yerlilerden öğrenilen bu ekmek türlerinin yanı sıra fasülye ve mısırın ana malzemelerini oluşturduğu Succotash adı verilen güveç de yerlilerle etkileşim sonucunda bölge mutfağında yerini almış bir lezzettir. Wabanaki kabilesi badem, soya fasülyesi gibi çeşitli bitkilerden elde ettikleri bitki sütleri ve bitki sütünden yapılmış bebek mamasını da göçmenlere tanıtmıştır.
Protestan hacılar tarafından bu bölgede oluşturulan Plymouth Kolonisi için göç ettikleri İngiltere ve Amerika arasındaki iklimsel farklılıklar ilk dönemler oldukça zorlayıcı olmuştur. Kendi ülkelerinden çok daha uzun ve sert geçen kış mevsiminin alıştıkları hasat mevsiminin süresini düşürmesi bölge göçmenlerinin iklime uyum sağlayan tarım ürünlerine yönelmesine neden olmuş, yeni şartlara uyum süreçleri sahip oldukları mutfak kültürünü ellerindeki şartlarla yeniden yorumlamalarına neden olmuştur. 1800’lü yıllara gelindiğinde İrlanda, Portekiz ve İtalyan göçmenlerin New England bölgesine yerleşmesiyle bölge mutfağı zenginleşmiş, yeni tatlarla çeşitlenmiştir. Bu tatlardan biri de günümüzde New England mutfağı ile özdeşleşmiş “New England Boiled Dinner” yemeğidir.
Geleneksel bir yemek olarak İrlanda mutfağından alan bu yemek İrlandalı göçmenlerin Aziz Patrick gününde pişirdikleri güveçe benzeyen içinde mısır, kabak, patates, şalgam gibi köklü sebze ve sığır eti olan geleneksel bir İrlanda yemeğidir. New England bölgesi mutfağı köklerini günümüze kadar koruyabilmiş mutfaklardandır. Örneğin bu mutfakla özdeşleşmiş bir krakerin tarifi 1828’li yıllara dayanan yazılı bir tarife uygun olarak günümüze kadar değişmeden gelebilmiştir. Vejeteryan mutfağı New England mutfağı içinde Maine eyaletinde 18.yüzyıldan itibaren varlık göstermiş, 19 yüzyılda gelişmiş ve günümüze modern vejeteryan mutfağı olarak ulaşmıştır.
New England bölgesi mutfağında kahvaltı öğününde taze meyvelerle servis edilen ve üzerine akçaağaç şurubu dökülen böğürtlenli pankek ve waffle ile domuz pastırması, sosis,yumurta ve omlet tercih edilmektedir. Kızarmış tereyağlı ekmek, taze sıkılmış portakal suyu klasik Amerikan kahvaltısında olduğu gibi New England mutfağında da yer alır.
New England bölgesi yemek kültüründe dondurma oldukça önemli bir yere sahiptir. ABD’de en çok dondurma tüketen bölge olan New England bölgesinde meyveli turta, pudding de en çok tercih edilen tatlılardır.